Koronavirüs salgının günlük hayatı değiştirdiğine şüphe yok. Ama hangi değişiklikler kalıcı olacak? Her şey bittiğinde nasıl yaşayacağız? İşte fütüristlerin bu sorulara verdikleri yanıtlar…
COVID-19 salgını topluma ve günlük yaşama değişiklik getirdi. Çoğu insan bunun geçici bir durum, zamanda bir kesinti olduğunu umuyor. Hız kesmeden dönen tüketim çarklarında büyük bir yavaşlama meydana geldi.
Ama belki de bu, gizlice arzuladığımız ve insanlığın yavaşlamasını sağlayacak türden bir devrime yol açabilir mi?
Elli yıl önce, dünyanın en ünlü fütüristlerinden Alvin ve Heidi Toffler, artan yaşam hızı üzerine ufuk açıcı bir kitap olan Future Shock’u yayınladılar.
Tofflers, birçok insanın hayattaki hızlı değişimle başa çıkmak için zorlanacağını, bunun sonucunda sosyal veya kişisel şok yaşayacağını öne sürdü. Belki de bir viral salgının adını koymamıştı ancak yazdıkları pandemiyi işaret ediyordu.
Müzisyen ve yaratıcı teknoloji uzmanı Matt Black “Çevrimiçi topluluklar var, ancak benim izlenimim, insanların ‘Gerçek Hayatta’ deneyimlere çok aç olduğu yönünde. İnternet sadece kolaylaştırıyor.
İroniye bakın; dijital iletişime artan bağımlılık, uzun mesafelere seyahat etme ve bizzat orada olma ihtiyacını da arttırıyor.
Schneider, insani dokunuşu kaybedeceğimizden endişe ediyor.
“Salgın sonrası bir dünyada, şirketlerin insanı otomasyon ve yapay zeka ile değiştirerek insan emeğinden daha az yararlanmasından endişeleniyorum. Bilgisayarlar ve robotlar hastalanmıyor” diyor.
“İnsanların şu soruyu sorarak gelişmesine izin veren bir yol tasavvur etmeliyiz: Yaygın teknolojik işsizlik beklediğimizden daha erken gerçekleşirse insanları finansal olarak nasıl koruyabiliriz?”
Günlük hayatlarımız yavaşlasa da zihnimizde alıştığımız “işleri halletme” mantrası duman gibi yükseldiğinde diğer şeyler hızlanıyor.
Öncü bir kriptograf olan David Chaum, “Koronavirüs hızlanıyor ve ‘zamanımızın meta sorunu’ dediğim şeyi vurguluyor,” diyor.
Enfeksiyon korkusu, “yüz yüze” etkileşimleri sınırlıyor, diyor ve bizi çevrimiçi sistemlerin giderek daha ürpertici bir şekilde kullanımına ve tamamen elektronik iletişime daha derinden zorluyor.
Chaum, “İhtiyaç duyulan şey, sadece söylenenleri değil, aynı zamanda ‘meta verileri’, kimin kiminle ve ne zaman konuştuğunun sosyal grafiğini de koruyan, yüz yüze iletişim korumasına sahip çevrimiçi bir sistemdir,” diyor Chaum.
Bu, mahremiyetin sadece kültürel bir yapı olup olmadığı sorusunu gündeme getiriyor. Sağlığınız buna bağlıysa, verilerinizi isteyerek paylaşmaz mısınız?
Toffler Associates’ten Bothwell, “Hiçbir toplum değişimden kaçamaz” diyor.
Ancak nasıl değiştiğimiz, kendimizi şu anda yaşayan bireyler ve gruplar olarak nasıl gördüğümüze bağlıdır.
Eski yöntemleri korumayı tercih edebiliriz.
Foresight Canada’nın yönetici direktörü Ruben Nelson, “Nüfuslarımız daha az hürmetkâr, benmerkezci ve kendini beğenmiş hale geldi” diyor. “Bu özellikler, trilyon dolarlık bir reklam endüstrisinin desteğiyle ve ekonomik büyümeyi fetişleştiren hükümetlere suç ortağı olan kısa vadeli kar odaklı bir kurumsal dünya tarafından pekiştiriliyor.”
Isabella Hermann, “İyimser iklim aktivistlerine katılamıyorum maalesef, tüketimde köklü bir değişiklik olacağını düşünmüyorum” diyor. “Bu, yalnızca ‘sistem’ değişirse mümkün olabilir. Şu anda yaptığımız şey, ne pahasına olursa olsun onu çalışır durumda tutmaktır.”
Ama sonra, “hiçbir şey geleceği tahmin etmek kadar zor değil” diyor. “Her türlü veriyi ve eğilimi analiz edebilir ve senaryolar oluşturabilirsiniz, ancak gelecek doğrusal değildir.”
Öyleyse sadece her şey bittiğinde hikayeyi düzgünce bağlanmış bir dizi mantıksal olay olarak anlatma lüksüne sahip olacağız.
